Nauka z Radością

Witam Was serdecznie w 2011! 
Nowy Rok właśnie się zaczyna rozpędzać. Za moment będzie wiadomo kiedy jest egzamin w sesji wiosennej.

Zastanawiałam się, jaki temat teraz poruszyć, co może być ważne dla tych, którzy będą zdawać po raz pierwszy i dla tych, którym się nie udało. Wybrałam taki:

Jak sobie radzić z porażką?

Oczywiście najlepiej do porażki na egzaminie nie dopuścić. To jest  doświadczenie, którego lepiej nie mieć na swoim koncie. Ale w życiu bywa różnie. Pozytywne nastawienie jest bardzo ważne, ale warto też wiedzieć kilka rzeczy o porażce.

Przyczyny porażki:

Nerwy, panika, trema , mogą spowodować porażkę zwaną nerwicową.O porażce z braku wiedzy nie będę pisać, nie wchodzi w grę!

Co to takiego? To zespół zaburzeń lękowych, nieokreślonego niepokoju, lęku panicznego, napadowego, z objawami wegetatywnymi, np. drżenie, pocenie, duszność, natręctwa.

Porażka nerwicowa, może być wynikiem: choroby przewlekłej, intensywnego cierpienia, konfliktów międzyludzkich, trudnych sytuacji, których sami nie potrafimy rozwiązać.

Na porażkę nerwicową wpływają:

Zaburzenia w sferze emocjonalnej, behawioralnej, narastające trudności w kontaktach międzyludzkich, oraz w spełnianiu różnych ról społecznych, brak czasu, pospiech, niedosypianie. Rezultatem są bardzo różne, często gwałtowne reakcje.

Jakie są sygnały, pojawiającego się problemu?

Zmiany nastroju, płaczliwość, rozdrażnienie, problemy z koncentracją, frustracja, brak wiary we własne siły i możliwości, poczucie niższej wartości, niepokój, lęk przed ośmieszeniem, porażką, objawy depresji, trudności z zasypianiem i wiele innych.

Jak do porażki nie dopuścić. Jak jej uniknąć?

Pomocna jest psychoterapia wyciszająca, uspakajająca, pomagająca w koncentracji, wyciszeniu galopujących myśli.

Psychoterapia indywidualna koncentruje się na zlikwidowaniu przyczyn i objawów, które przeszkadzają w nauce i efektywnym przygotowaniu do egzaminu.

Ważne, aby uświadomić sobie, że samo rozpoznanie problemu, zupełnie nie oznacza, że jest już rozwiązany i opanowany, albo, że już znikł.

Nic bardziej błędnego. Jak widzimy, czujemy, że problem jest ,to on jest. Nie znika.

Jeśli już porażka na egzaminie stała się bolesnym faktem, to jak się po niej pozbierać?

Porażka uczy.

Droga do sukcesu nie musi być łatwa. Nikt nam tego nie obiecywał. Nie wiń całego świata, siebie, nie tkwij w niechęci i uprzedzeniach. To nie jest twórcze, to jest niszczące!

Bardzo ważne jest wyciągnięcie wniosków, z czego niepowodzenie wynikło, czego zabrakło, albo czego było za dużo. Zaakceptuj siebie. Określ z czym nie dajesz sobie rady.

Nie porównuj się z innymi. Każdy jest indywidualnością i nie ma sensu porównywanie. Nie buduje tylko może przytłoczyć i rozproszyć.

Zastanów się i ustal ze sobą, dlaczego zdajesz. Jakie masz argumenty i motywację.

Z błędów wyciągnij wnioski i jak najszybciej bierz się do nauki.

Potrzebujesz wzmocnienia i wyciszenia? Są na to różne sposoby i techniki.

Np. Ćwiczenia oddechowe, dzięki którym uzyskasz prawidłowy rytm oddechu.

Rozluźnianie mięśni poprzez np. masarz, sport, impulsy elektryczne, ćwiczenia rozluźniające.

Pomocne są techniki relaksacyjne np. opisywana już wcześniej wizualizacja.

Kontakt z fachowcem od tych spraw.

Znajdź radość i satysfakcję z przygotowań do egzaminu, z porządkowania i układania wiedzy, ze zrozumienia różnych aspektów diagnostycznych, z realizowania swoich planów.

Egzamin jest przygodą!
Intelektualną i naukową.