Nauka z Radością

Wasze doświadczenia w pracy, relacje międzyludzkie, a właściwie międzydiagnostyczne, są bardzo ważne. Piszecie o tym. Zaczęłam więc dyskutować z Markiem, co jest fundamentem, na którym buduje się zespół. Nie ważne z ilu osób ten zespół się składa. Ważne jakie ma cele, w jaki sposób je realizuje i w jaki sposób osoby w nim pracujące realizują swoje. Tak powstał nasz pierwszy wspólny post Marka i mój. Moje pytania do Marka :
Co jest w tych wzajemnych relacjach najważniejsze?

Czego potrzebujemy najbardziej, aby nam się dobrze w zespole pracowało, aby do pracy iść z radością, aby się rozwijać , aby nie stracić motywacji. Czego nam często brakuje?

SZACUNKU I TOLERANCJI
Szacunek nierozerwalnie łączy się z tolerancją rozumianą jako wyrozumiałość dla przekonań odmiennych od naszych.
Każdy ma prawo do swoich przekonań, jeśli się komuś nie podobają nie ma prawa naciskać na ich zmianę. Szacunek to dialog.
Szacunek , to brak uprzedzeń. To tolerancja dla różnych odmienności, Wierzeń, poglądów, upodobań .

Marku! Ale czy wszystkich upodobań i poglądów?
Wszystkich tych, które nie zagrażają życiu ludzkiemu, nie naruszają ludzkiej godności, nie naruszają obowiązującego prawa państwowego, lokalnego czy wewnętrznego np. w placówce czy firmie, nie naruszają przyjętych zasad etyki. Są pozbawione kłamstwa i krętactwa, oraz manipulacji.

Na czym polega szacunek Twoim zdaniem?
Szacunek polega na budowaniu dobrych relacji, na trosce o dobrą komunikację międzyludzką. To chęć współdziałania mimo istniejących różnic i rozbieżności.
Szacunek to liczenie się ze zwyczajami panującymi w środowisku diagnostów, to wrażliwość na krzywdę. Szacunek to wrażliwość na drugiego człowieka.

Szacunkiem jest respektowanie ludzkich praw do rozwoju i równość w ocenianiu wiedzy .                   Także sprawiedliwa ocena siągnięć zawodowych .  Docenienie i motywowanie,
Troska o rozwój innych.  
                                                                          
Szacunek to słuchanie ludzi i zrozumienie kłopotów czy racji drugiej osoby.
Szacunek to porozumienie i szczerość.
Szacunek dostrzega ludzkie potrzeby: do bezpieczeństwa, do samorealizacji
do uznania wiedzy i doświadczeń.

Szacunek nie rani uczuć , subtelności, delikatności.
Szacunek rozwija i wzmacnia osobowość poprzez: miłość, przyjaźń , serdeczność,
ciepło, powstrzymywanie się od niesłusznych sądów , wzmacnia poczucie wartości jednostki.
Szacunek to także konkretne odpowiadanie na pytania, a nie zbywanie byle czym.
Szacunek nie ośmiesza, nie rani, nie straszy.
Szacunek to mówienie słów" proszę" ," przepraszam"," dziękuję", "wybaczam", "czy mogę?"

Marku, to wszystko prawda i bardzo pięknie brzmi, ale w życiu różnie bywa z szacunkiem wzajemnym.

Dlaczego uważasz, że to podstawa międzyludzkich relacji?
Bez szacunku nie powstaną trwałe więzi. Nie można niczego trwałego zbudować w relacjach międzyludzkich. Szacunek jest nam niezbędny do życia, do satysfakcjonującego rozwoju , również zawodowego.
SZACUNEK i jego potrzeba to temat bardzo szeroki i uważam, że trzeba koniecznie o nim mówić uświadamiać, że wszystko jest ważne: forma i treść, sposób jej wypowiadania, gesty, ubiór.
Bardzo bym chciał, aby nie był tylko pustym słowem.